زندگی هم همینه ... تا میای به خودت بجنبی میبینی قطار عمرت داره بوق مقصد میزنه. مهم این نیست که زود برسی به مقصد یا دیر، مهم مسیر رسیدن به مقصده. بزرگی میگفت مهم طول زندگی نیست مهم عرض زندگیه.به هر حال ما هم یک ایستگاه از این قطار رو پشت سر گذاشتیم ایستگاهی که پر بود از برکات قران و چه چیزی بالاتر از این؟! به هر حال الان به ما میگن دانش آموخته اونم چه رشته ای؟ قرآن. شاید مصداقش شعر "آب دریا را گرنتوان کشید. پس به قدر تشنگی باید چشید" باشه که به همون اندازه که توان داریم دنبال معرفت های قرآنی باشیم . که به نظر من پایان این چهار سال با قرآن بودن آغاز عمری استفاده کردن از برکات چهار ساله.و اینکه خوشحالم که به جمع دانش آموختگان اضافه شدم و انشاالله بتونیم در شناسایی معارف قرآن بیش از پیش مصمم تر باشیم. و همچنین با همکاری هم در جذابتر نمودن و بالا بردن میزان بهره وری از این وبلاگ تلاش کنیم.